Auteursarchief: Oostkrant

Straat tóch niet veilig

Bewoners aan en rond de Oudwijkerdwarsstraat in Oudwijk krijgen gelijk: de opgeknapte straat is minder veilig geworden. Daarom worden vanaf 22 november aanvullende maatregelen genomen om de veiligheid voor (overstekende) voetgangers te verbeteren, zo kondigde de gemeente aan.

Te hard gereden
Uit metingen deze zomer bleek al dat 15% van de 1.500 auto’s per etmaal op deze 30 km/u straat harder dan 38 km/u reden, met uitschieters tot 80 km/u. Deze uitkomst bevestigde het gevoel van omwonenden (zie petitie) dat de huidige lange plak asfalt uitnodigt tot snel rijden, wat gevaarlijk is voor met name overstekende kinderen naar de Odysseeschool en speeltuin De Bloesem.

Maatregelen
De straat gaat daarom aangepast worden met een aantal snelheidsremmende tricks & trucs, zie ontwerp in de bijlage:
– een zebrapad ter hoogte van de Beukstraat;
– begin en eind van de straat print op het wegdek ’30 km/u’;
– straatprint in de Reigerstraat-bocht (optisch smaller maken);
– meerdere wegversmallingen (met groenvakken);
– meerdere groenvakken bocht Homeruslaan;
– aanpassen entree sportschool Newstyle;
– stippenpatroon halverwege de straat.

Bus is akkoord
Wegversmallingen (chicanes) leiden tot (licht) slingerende bussen. Daarom is ook onderzocht of dat extra trillingen geeft aan de huizen, mede omdat de nieuwe elektrische bussen een stuk zwaarder zijn. Volgens onderzoek van Movares blijft alles binnen de norm. Ook de busmaatschappij en hulpdiensten (politie, ambulance, brandweer) zijn akkoord met de versmallingen.

Foto’s: Stil protest door omwonenden en het nieuwe, veiligere ontwerp – Arnoud Wolff

Tegeltableau Oosterbuurt

Op de zijgevel van de Zonstraat 21 is op initiatief van de bewonersgroep Oosterbuurt een tableau ingemetseld. Daarop staat een historische foto van dezelfde straat omstreeks 1900. Eigenaar Mitros heeft de zijgevel gerestaureerd door het stucwerk te vernieuwen, te impregneren en tenslotte te schilderen. Het aanbrengen van het tableau was financieel mogelijk vanuit het gemeentelijke Initiatievenfonds.

Strijd om de Oosterbuurt
Deze samenwerking tussen bewoners, gemeente en Mitros is geen vanzelfsprekendheid. De Oosterbuurt kent een lange geschiedenis van strijd om het bestaan. Begin jaren tachtig wilde de gemeente nagenoeg de hele buurt slopen. Door fel verzet van de bewoners is de buurt de sloopkogel bespaard gebleven en werden de woningen juist opgeknapt. 
Nadat de gemeente Utrecht haar bezit eind jaren tachtig overdroeg aan Mitros, is de helft van de ongeveer honderd woningen in de loop der jaren op de (vrije) markt gebracht.

Mediaoffensief
Sinds 2019 vraagt de bewonersgroep Oosterbuurt aandacht voor het behoud van de resterende sociale huurwoningen. En met succes. Via een handtekeningenactie en een mediaoffensief besloot Mitros ‘tot nader order’ geen huurwoningen in de Oosterbuurt meer te verkopen. Sindsdien zijn vijf huurwoningen na het vertrek van huurders inderdaad niet verkocht, maar opnieuw verhuurd als sociale huurwoning. Tot tevredenheid van de bewonersgroep.

Maker: Mitros / Buurtcomité @2021
Locatie: Zonstraat 21

Update Maliebaanplan

De 162 reacties van bewoners en ondernemers op de plannen voor de Maliebaan hebben tot een beperkt aantal aanpassingen geleid. Deze aanpassingen en de reactienota, waarin alle opmerkingen zijn opgetekend, zijn doorgestuurd naar de gemeenteraad. Die gaat binnenkort wikken en beschikken, wanneer is nog niet bekend.

Nieuwe parkeerplekken
Het aantal parkeerplekken rondom de Maliebaan zou in de eerste voorstellen van 350 teruggebracht worden naar 311 om snelheidsremmende (groene) doorsteken te kunnen maken. De reductie blijft beperkt tot 332, omdat ruimte is gevonden aan de noordkant waar aan beide zijdes nieuwe parkeerstroken komen, zie foto. Dit gaat wel ten koste van het groen langs de spoorbaan en van de Maliebaan zelf. De raad mag afwegen of dit het gewenste groene ommetje Oosterspoorbaan – Maliebaan – Hogelandsepark – Wilhelminapark in de weg gaat zitten. Er is vooralsnog geen geld voor een groenere inrichting van de rotonde bij de Snellenlaan.

Zorgen om sluipverkeer
Bewoners van Wolter Heukelslaan (langs de spoorbaan) hebben zorgen dat afsluiting van de middenbaan tot sluipverkeer door hun straat leidt. Het projectteam heeft daarop toegezegd de inrit vanaf de Museumlaan dermate onaantrekkelijk te maken, dat verkeer ergens anders heen zal sluipen. Slecht nieuws voor bewoners aan het verderop gelegen Wilhelminapark?

Geen scheiding fietser en voetganger
Verder zijn er behalve tekstuele aanscherpingen weinig aanpassingen te bespeuren. Wel is duidelijker gemaakt dat de middenbaan – de promenade – een voetgangersgebied wordt waar ‘fietsen officieel is toegestaan’, zoals ook het geval is in het Wilhelminapark. Brom-, snor- en snelfietsen (pedelecs) worden er geweerd. Er komt vooralsnog geen markering die voetgangers en fietsers scheidt.

Autovrije middenbaan, geen stoplichten
De plannen die nu voorliggen bij de gemeenteraad (kosten ca €5 miljoen inclusief vervangen riolering) voorzien onveranderd in een autovrije middenbaan, waarbij auto’s en vrachtverkeer alleen nog via de ventwegen rijden met een maximumsnelheid 30 km/u. Op de kruising met de Nachtegaal- en Reigerstraat verdwijnen de stoplichten en wordt er een middeneiland aangelegd met bomen. Met het verwijderen van overtollig asfalt en twee van de vier halfverharde paden, komt er meer ruimte voor groen.

Lees het raadsvoorstel inclusief samenvatting;
Lees alle reacties uit de buurt;

Foto: plan voor de noordkant van de Maliebaan met extra parkeerplekken (rode ovaal)

Scouting op erfgoed

“Eindelijk zijn we weer met z’n allen”, zo spreekt de enthousiaste Oubaas (voorzitter) John van Hattum vanaf de houten stellage een veld vol Kabouters, Welpen, Bevers, Twinkels, Gidsen, Rowans, Sherpa’s, Dolfijnen en Verkenners toe. De jonge leden van Scouting Utrecht Oost, WePaDoJeb (kinderen met handicap) en Wilhelmina (Zeeverkenners) staan te trappelen, ze hebben zin in het gezamenlijke kamp. Na anderhalf jaar corona-beperkingen kunnen ze weer als één grote groep een weekend lang spelen en ravotten. En het heerlijke najaarszonnetje helpt natuurlijk!

Kinderen regelen alles zelf
De vereniging (200 leden inclusief Zeeverkenners) is bijna 100 jaar oud, maar is levendiger dan ooit. De kinderen rennen vrolijk in het rond, jong en oud, met en zonder handicap. “Bij ons is iedereen gelijk”, vertelt bestuurslid Bas van Heel, een van de weinige ouders op het terrein. “Kinderen leren hier al vroeg hoe ze verantwoordelijk zijn voor zichzelf en voor anderen. De jonge stafleden zijn allemaal zelf scout. Hoe jong ze ook zijn, ze moeten (of mogen) alles zelf regelen: de spellen, de aankleding en stellages, de centjes als ideeën geld kosten, en natuurlijk de sfeer, veiligheid en discipline. Alles om er geweldig weekend van te maken. Ouders zijn niet nodig.”

Uuuuuunesco erfgoed
Het terrein van de scouting ligt tegenover de Lunet I, een van de vier fortificaties van de Nieuwe Hollandse Waterlinie in dit oostelijk deel van Utrecht, de Houtense Vlakte. Een prachtige plek, langs de Koningsweg en pal aan het water van de fortgracht. De Waterlinie is onlangs uitgeroepen tot Unesco monument. Dit scoutingsweekend heeft dan ook als thema Uuuuunesco Utregs Erfgoed. “Het fort en de gracht zijn een inspirerend decor, maar baart ook zorgen nu de gemeente dit stuk van Oost wil opwaarderen tot Lunettenpark. Om de de cultuur-historische waarde van de fortificaties zichtbaar te maken, gaan er wandel- en fietspaden aangelegd worden, mogelijk ook hier. Gelukkig hebben we goed contact met projectleiders en hopen we een groene middenweg te vinden.”

Natuurlijke partners
Edsard Kylstra is vanuit de afdeling Erfgoed betrokken bij het project Lunettenpark: “In Nederland zoeken we naar gebruikers voor erfgoederen om ze relevant en betaalbaar te houden. Veel Waterlinieforten hebben scouting als huurder, dus vermoedelijk kunnen we hier ook goed samenwerken. Zo willen we op dit terrein een oude verdedigingswal herstellen die de scouting momenteel gebruikt. Maar daar kunnen we samen een invulling aangeven. Uiteindelijk is de Waterlinie het resultaat van vernuftig gebruik van landschap en natuurlijke elementen (bomen), en de scouting doet niet anders. We zijn natuurlijke partners.”

Foto: Oubaas John van Hattum spreekt de kampdeelnemers toe – foto Arnoud Wolff

Twee keer prijs voor Oost

Oost viel deze week in de prijzen: Sportspeeltuin Abstede en het Rietveldhof wonnen respectievelijk zilver en brons bij de Utrechtse Toegankelijksheidsprijs 2021. Dat is een grote felicitatie waard, voor zowel de bewoners als onze wijk, want twee winnaars uit een lange lijst van aangemelde initiatieven uit de hele stad, dat is een unieke score.

Speeltuin met uitdaging
De trotse beheerders (en buurtbewoners) Alexander van den Kommer en Terry Slinkers hebben vijf jaar geleden via een bewonersbod (‘right to challenge’) het beheer van de openbare speeltuin aan de Abstederdijk overgenomen van de gemeente. “Ons doel is om een plek van sport en uitdaging te maken voor kinderen van álle leeftijden, achtergronden en fysieke mogelijkheden. Hier kunnen ze onbezorgd en vooral samen spelen en ravotten. We hebben onlangs zelfs een Ninja Obstakelparcours kunnen realiseren, heel vet, óók geschikt voor kinderen met rolstoel. Het prijzengeld (€2.000) gaan we gebruiken voor een zogenoemd Peuterklimklauterdorp voor de allerjongsten. We organiseren veel sport- en spelactiviteiten, ook voor ouderen, dus houd onze facebook in de gaten! Héél Oost is welkom, de Sportspeeltuin Abstede is maandag t/m zaterdag (gratis) geopend tussen 12 en 17 uur.”

Ontmoetingstafel
Ook in het Rietveldhof (woonblok achter het Rietveldhuis) blijde gezichten. Bewoners hebben hun openbare binnenpleintje een make-over gegeven met veel extra groen, moestuinbakken, vlakke (rij)paden en een picknicktafel ontworpen door bewoner Dave Brussé. Zijn ontwerp is geraffineerd, want bewoners en bezoekers met én zonder rolstoel kunnen makkelijk aanschuiven, zonder dat het overduidelijk voor de één of voor de ander is bedoeld. Bewoner Merel (met oorkonde op schoot) zit al vol ideeën wat ze met het prijzengeld (€1.000) zouden kunnen doen: “We gaan dit weekend aan deze tafel met de hele bewonersgroep overleggen hoe het geld te besteden. Misschien een minibieb, een aankondigingsbord voor bewonersactiviteiten, extra beplanting en aankleding om het hofje nog gezelliger te maken. We maken er in ieder geval een gezellige middag van.”

PS De winnaar van 2021 is Fort van Verbeelding, ook van harte gefeliciteerd!

Koudbloedig Paard

Er staat een paard in het plantsoen naast de parkeerplaats van begraafplaats Sint Barbara langs de Prinsesselaan. Alsof het er per ongeluk is neergezet, geparkeerd in de berm. Het heet simpelweg Paard, een sculptuur van een boeren, koudbloedig trekpaard. Het bronzen kunstwerk van Theresia van der Pant (1924-2013) is aan de stad geschonken door de Koninklijke Nederlandse Maatschappij Diergeneeskunde ter gelegenheid van haar 100-jarig bestaan.

Nuchter werkpaard
Wethouder Van der Vlist, die het beeld op 16 oktober onthulde, merkte destijds in zijn toespraak op dat ‘het koudbloedig paard de banden tussen de jubilerende maatschappij en de burgerij warm onderstreept.’ Hij prees de kunstenares om de ‘voortreffelijke wijze waarop zij gestalte heeft gegeven aan het nuchtere, reële werkpaard, dat de mens nog altijd dient daar waar de verzakelijking niet tot machinatie heeft geleid.’ Waarvan acte.
(bron: Utrechts Nieuwsblad 18/10/1965)

Wethouder van der Vlist onthulde het beeld op 16 oktober 1965 – Het Utrechts Archief

Ruimte uit de cirkel

“Wat betekenen die cirkels nu eigenlijk? Ik kijk al 10 jaar tegen dat werk aan, maar wat het voorstelt … géén idee!”, zegt de dame van het koffietentje Noen, terwijl ze me half vragend aankijkt. Ik weet direct welk kunstwerk ze bedoelt, maar eigenlijk heb ik er ook nooit bij stilgestaan. Het is er altijd, gewoon, als je erlangs fietst of loopt, op hoek van de Prins Hendriklaan en Louis Bouwmeesterlaan in Rijnsweerd. Het heet ‘Ruimte uit de cirkel’ en is in 1985 gemaakt door Yvonne Kracht. Andere werken van haar zijn bijvoorbeeld: “Uit den driehoek” of “Uit het vierkant”. De kunstenaar heeft duidelijk een fascinatie met geometrie.

Cirkelredenering
Als ik er dan toch even ga kijken, raak ik gebiologeerd. Het zijn eigenlijk geen cirkels, het beeld ontsnapt door een cirkelbeweging aan de definitie van een vaste, gesloten cirkel. Zweverig? Jazeker, maar toch ook weer niet. Als je de tijd neemt om stil te staan, ga je jezelf afvragen waarom we ons hier in het voorbijgaan altijd gesloten ronde cirkels voorstellen. Tenminste, dat vraag ík mij af, want misschien ben ik inmiddels te verstrikt geraakt in de cirkelredenering van het kunstwerk.

Locatie: Louis Bouwmeesterlaan (Rijnsweerd)

Koffiebar Ukiyo

In de garage van het beroemde RietveldSchröderhuis zit sinds deze week koffiebar Ukiyo, Japans voor ‘geniet van het moment’. Het is een verstild plekje onder de bomen en tussen de varens, voor initiatiefnemer Jonathan de perfecte plek om zijn specialiteit uit te serveren: pour over coffee, waarbij hij met een draaiende beweging heet water over gemalen koffiebonen giet. En een plek om contact te maken met mensen, want zo staat hij in het leven.

Werelderfgoed
Jonathan komt uit Colombia en groeide letterlijk op met de geur van koffie: “Mijn moeder zette elke ochtend koffie, een ritueel waar we thuis de tijd voor namen. Met mijn Nederlandse vrouw Irma maakte ik een paar jaar geleden een wereldreis o.a. naar Azië, en in Japan ontdekte ik hoe ook daar bij koffiebars op straat mensen even tot rust kwamen in hun jachtige bestaan. Toen we in 2019 besloten om in Nederland te gaan wonen, zocht ik een manier om Nederlanders en de taal beter te leren kennen. Ik ben graag buiten en daarom bouwde ik een bakfiets om tot mobiele koffiebar. Elke zaterdag sta ik daarmee op de bloemenmarkt in de binnenstad en tot voor kort bij mooi weer ook in het Wilhelminapark en op de hoek bij het RietveldSchröderhuis. Die laatste plek inspireerde me zo, dat ik beheerder Het Centraal Museum gevraagd heb of ik in de naastgelegen garage een vaste koffieplek mocht inrichten. En dat is gelukt!”

Onder de appelboom
“De garage is onderdeel van het werelderfgoed, dus ik heb de inrichting eenvoudig gehouden. Past ook goed bij de filosofie om koffie en thee rustig te schenken en te drinken. Ik probeer nog wel een espressomachine erbij te nemen om nóg meer smaakvariatie te bieden. Je kunt binnen aan de bar of buiten op een ZigZag-stoel van Rietveld zitten. Een echt terras hebben we niet. To-Go kan ook, dan kun je hier rustig rondlopen en genieten van het Rietveldhuis. Voor het zoet wil ik ook appeltaart aanbieden, we zitten namelijk onder een grote appelboom, lokaler kun je het niet krijgen.”

Taal is contact
“Ik hoop op deze prachtige plek veel mensen te ontmoeten. Uiteraard de bezoekers van het Rietveldhuis, maar de buurt is ook van harte welkom! De eerste reacties waren heel positief, mensen vinden het fijn om even een praatje te maken. Ondertussen kan ik de Nederlandse taal verder oefenen, met één verzoek: rustig praten, niet te snel, dan kan ik het beter volgen. Taal is belangrijk om in contact te komen, daarom doe ik daar mijn best voor, uiteraard liefst onder het genot van een kopje koffie.”

Open: zondag en di/wo/do/vr 10:00 – 15:00 uur
Locatie: google maps

Sterrenwijk als fotoalbum

Zestig uitvergrote foto’s hangen aan gevels door heel Sterrenwijk, een kunstproject van Maurice van Es en Luka Karssenberg. Het duo kreeg de opdracht na een wedstrijd in 2019 uitgeschreven door welzijnsorganisatie DOCK en gemeente Utrecht waarin meerdere kunstenaars op zoek gingen naar het échte Sterrenwijk. ‘De Wijk als Fotoalbum’ was het winnende idee van Maurice en Luka: foto’s uit albums van bewoners die als geheel het verhaal van Sterrenwijk vertellen, toen en nu. Een tijdscapsule als herinnering voor latere generaties.

Weinig draagvlak
Nu de foto’s hangen is er teleurstelling bij een groep bewoners, zoals geeft het bewonerscomité Hart voor het Wijk bij navraag aan: “Het kunstproject was bedoeld om de geschiedenis en het saamhorige leven in Sterrenwijk, een buurt zonder kunstwerken, te verbeelden met een nieuw kunstwerk. Maar er is weinig tot geen contact geweest met ons comité. Kunstenaars zijn wel de wijk in geweest – niet heel makkelijk in coronatijd – maar ze hebben uiteindelijk maar weinig bewoners gesproken. De zestig foto’s die nu hangen komen bewoners willekeurig over en zijn weinig representatief voor het Sterrenwijk zoals zij zich dat herinneren en beleven. Het project heeft weinig draagvlak en verdeelt de buurt. Graag zien we bij de foto’s jaartallen, locatie en namen.”

Petitie
Binnenkort wordt het tweede winnende project, van Monique Broekman, een muurschildering op de zijgevel van buurthuis Sterrenzicht gerealiseerd, volgens het buurtconité het visitekaartje van de buurt. Het ontwerp is echter niet goed gevallen. Via een petitie (40 digitale en ruim 100 papieren handtekeningen) geven de bewoners aan dat ze iets willen waar héél Sterrenwijk trots op kan zijn. Het bewonerscomité benadrukt dat niemand tegen kunst is, maar dat bewoners trots zijn op hun buurtje en graag willen dat een kunstenaar dát verbeeld. Inmiddels is de gemeente over de muurschildering in overleg getreden, met hopelijk straks een kunstwerk dat door Sterrenwijk omarmd wordt.

Podcast over Sterrenwijk
Bij het fotoalbumproject zijn podcasts gemaakt met enkele van de bewoners die hun foto’s ingeleverd hebben voor het project. Zoals Frans Druppers die in geuren en kleuren vertelt over het leven in ’t Wijk. Aanrader!

Foto: foto van de oude en nieuwe snackbar/salon aan de Notebomenlaan – Arnoud Wolff

Meester Ben zwaait af

Laatste werkdag voor Ben Baarspul, bij iedereen bekend als ‘meester Ben’. Hij was jarenlang conciërge van de Notenboomschool (tegenwoordig Stepping Stones). Schoolleider Gwendolyn gaf hem een grote bos bloemen en de kinderen van de school vormden een erehaag van schoolplein tot aan zijn huis, een paar straten verderop. Uit alles bleek hoe geliefd meester Ben is bij docenten, ouders en kinderen.

Voetbalclub VSC
“Mijn jongste zoon kwam ooit thuis en zei: ‘de conciërge op onze school stopt’. Ik werkte toen in de bouw als timmerman, later voorman bij UW, maar dit leek mee een geweldige baan. Mijn hart ligt bij werken met kinderen. Eerst in het buurthuis, en alweer ruim 25 jaar bij de voetbalclub VSC (met de V van Velox, aan de Koningsweg). Ik ben er wedstrijdsecretaris, en nu ik meer tijd heb, ga ik daar ook de was erbij doen. En ik ben 3x opa, dus waarschijnlijk nog een oppasdag erbij. Zo blijf je in beweging!”

Rust en structuur
Schoolleider Gwendolyn spreekt met groot respect over haar conciërge: “Onze school is relatief nieuw. Nadat de oude Notenbomenschool terugliep qua leerlingenaantal, is de KSU scholengroep een nieuwe onderwijsvorm gestart in ditzelfde pand met tweetalig onderwijs. Dat was voor ons allemaal wennen, we kregen een ander publiek, maar meester Ben behield de rust en structuur. Ouders, leerkrachten en vooral de kinderen hebben dat altijd zeer gewaardeerd, dat blijkt ook wel uit de warme reacties. We vinden het allemaal jammer dat hij met pensioen gaat, maar het is hem van harte gegund natuurlijk!”

Foto: Laatste werkdag voor Meester Ben, uitgezwaaid door schoolleider Gwendolyn – Arnoud Wolff