Na bijna een halve eeuw bomen te hebben ‘gefluisterd’, gaat de Utrechtse bomenburgemeester Frank van den Brink met pensioen. Als afscheidscadeau mocht hij een Zelkova serrata planten in zijn geliefde Wilhelminapark. Frank, officieel boomtechnisch adviseur, is een bekende in Oost. Zo zette hij zich jarenlang in om de doodzieke Bruine beuk (in de volksmond: Rode beuk) bij het Rosarium in leven te houden. “Door bomen goed te verzorgen en te monitoren, kunnen we in de stad onnodige kap voorkomen.”

Bomen van levensbelang
Frank kreeg de eretitel ‘bomenburgemeester’ bij zijn 25-jarig jubileum van toenmalig wethouder Jan van Zanen. Een blijk van waardering voor zijn toewijding aan de ongeveer 160.000 bomen die Utrecht rijk is. “De stad is het belang van bomen steeds meer gaan inzien,” vertelt Frank. “Ze zorgen voor zuurstof, vangen fijnstof af, geven schaduw en zijn een thuis voor vogels. Maar bovenal dragen ze bij aan het buurtgevoel. Bewoners zijn gehecht aan hun oude bomen, zoals we zagen bij de Bruine beuk.”

Samenwerking met bewoners
Dat hij een ‘eigen’ boom in het Wilhelminapark mag planten, is geen toeval. “We werken al lang samen met de bewoners en parkliefhebbers. Zo kon de gemeente in de jaren 80 dankzij donaties betere bomen aanschaffen. Tegenwoordig helpt Stichting Wilhelminapark (opgericht in 1992) met extra geld zodat we meer volwassen bomen kunnen planten in plaats van de standaard jonge, iele boompjes. Dat draagt sneller bij aan een mooi parkbeeld. Door goede samenwerking met de bewoners kunnen we de twee honderd oude reuzen in het park, sommige meer dan 125 jaar oud, extra aandacht geven.”

Wees zuinig op bomen!
Na zijn laatste – volgens de aanwezige collega’s ook zijn eerste – grondverzet kijkt Frank tevreden naar zijn Zelkova serrata. Heeft hij nog een wijze raad? “Kijk, deze boom krijgt op deze plek alle ruimte en verzorging om uit te groeien tot een monument. Maar in onze snel groeiende stad is amper plek voor nieuwe bomen. En de bestaande staan onder druk. Daarom moeten we zuinig zijn op onze bomen. Vroeger was het devies bij twijfel over de veiligheid: direct kappen. Nu kijken we met geavanceerde apparatuur en veel kennis en ervaring hoe we de gezondheid en veiligheid van bomen kunnen verbeteren. Het is een razend boeiend vak geworden! En als ik om me heen kijk zie ik betrokken en goed opgeleide collega’s. Wat dat betreft blijven de bomen in goede handen.”