Laura Korsman woonde in een studentenhuis aan de Bosboomstraat. Ze was 24 jaar en had haar opleiding tot verpleegkundige bijna afgerond. Maar ze werd agressief gestalkt door haar ex-vriend Zamir. Die klom op 11 juni 2018 gewapend met een mes over haar balkon en stak op haar in. Laura drukte haar alarmknop in, maar toen de politie arriveerde was ze al vermoord. In het plantvlak op de Bosboomstraat staat nu een prachtige stalen vlinder. Het monument is geplaatst op verzoek van Laura’s familie, ook om aandacht te vragen voor de gevaren van stalken.

Met een grote klap reed de bezorger zich klem onder het lage viaduct bij het Rietveld Schröderhuis. De zoveelste, want de onderdoorgang heeft al veel busjes gescalpeerd. Een paar jaar geleden is er een hoogteportaal geplaatst met rood-witte balk om chauffeurs te waarschuwen voor de geringe hoogte. Desondanks wordt de buurt opgeschrikt door een luide knal.

Druk, druk, druk
De jonge, Engels sprekende chauffeur zit nog wat verdwaasd achter het stuur. “Het is mijn eerste werkdag”, zegt hij verontschuldigend. “Ik keek op het navigatiescherm.” Maar hoorde je dan geen klap van de waarschuwingsbalk toen je het hoogteportaal passeerde? “Jawel, maar ik dacht een tak van een bomen te raken.”
Enfin, de koelkasten in Rijnsweerd worden vandaag waarschijnlijk toch níet gevuld … #drukdrukdruk

Foto: Bezorger klem onder viaduct bij Rietveldhuis – Arnoud Wolff

Een historische stemming over de herinrichting van de Maliebaan. Gisteravond laat besloot de gemeenteraad met 27 stemmen vóór (D66, GroenLinks, CU, Partij v/d Dieren en Stadsbelang) en 18 tégen om de middenbaan autovrij te gaan maken en de stoplichten op het kruispunt met de Reiger- en Nachtegaalstraat weg te halen. Fietsers van en naar de Uithof kunnen dan ongehinderd door Oost rijden en de Maliebaan wordt meer een park voor fietsers en wandelaars. De komende tijd zal het plan in meer detail uitgewerkt worden.

Zorgen en sjagrijn
De stemming is het sluitstuk van een jarenlang gesteggel over wel of geen auto’s op de middenbaan. Tot groot sjagrijn van veel omwonenden die ondanks een petitie (3.000 handtekeningen!) en uitvoerig gedocumenteerde alternatieven, hun zorgen niet zagen weggenomen. Ze zijn bang dat de verwachte verkeerstoename op de ventwegen langs de Maliebaan tot overlast (geluid, trillingen, files) en onveiligheid leiden, nog los van ellenlange opstoppingen als het stoplichtloze kruispunt straks niet functioneert.

Wandelpaden en groen behouden
Voorafgaand aan de stemming kwamen een aantal aanpassingen en toezeggingen op tafel: het groen aan de noordkant en álle wandelpaden over de Maliebaan blijven behouden. Door de hoek van parkeren aan te passen kunnen meer auto’s een plek vinden. Ook komt er een schets met kostenraming voor de rotonde aan de noordkant, opdat de Maliebaan beter kan aansluiten op de Snellenlaan en Museumlaan.

Evaluatie inspraak
Zijn bewoners en ondernemers in Oost al die jaren voldoende gehoord? Nee, volgens de veel raadsleden. Er komt een evaluatie van het hele inspraakproces, want met zoveel ontevreden bewoners en ondernemers kun je niet spreken van ‘Samen Stad Maken’, een van de slogans van Utrecht.

Het Wilhelminapark is in 1896 aangelegd. Nog liefst 210 bomen die eind 19de eeuw zijn aangeplant staan nog altijd fier overeind. Parkliefhebbers Desiree van Lieshout en Hanny Sliepen hebben de wandeling ‘Rondje Oude Reuzen’ uitgezet en twintig van deze monumentale bomen in de spotlight gezet, elk met een uitgebreide beschrijving. Zo kun je niet alleen genieten van al het moois in het park, maar al lopend ook nog wat leren.

Desiree en Hanny zijn lid van Stichting Wilhelminapark die zich sinds 1992 inzet om karakter, sfeer en kwaliteit van het rijksmonument te behouden. In het park staan in totaal 600 bomen. De dikste is de Witte Esdoorn (nr 18) met een omtrek van 5,80 meter. De Baakse Populier (nr 16) die langs de oostoever staat is met afstand de hoogste én met 130 jaar ook een van de oudste. Verder zijn er reuzen met prachtige namen als Colchische Esdoorn (nr 4) , Kaukasische Vleugelnoot (nr 10) en natuurlijk de Trompetboom (nr 17), de best klinkende.

Het beste print je de plattegrond uit en download je de beschrijvingen op je telefoon. Veel wandelplezier!

Foto boven: Desiree en Hanny hebben een bomenwandeling uitgezet in het Wilheminapark – Arnoud Wolff

De Oudwijkerdwarsstraat langs Podium Oost ligt open. De gemeente vervangt de riolering om de straat vervolgens opnieuw in te richten. Tijdens het graven stuitte de aannemer op restanten van een oude nederzetting, vermoedelijk uit zevende eeuw. Toen meanderde daar de Kromme Rijn en vestigden boeren zich op de vruchtbare oevers.

Oude munten
De stadsarcheologen hebben de fundamenten van oude boerderijen bloot gelegd. De gaten van de steunpalen zijn nog te zien. Bijzonder is de vondst van een afvalput, omdat daarin veel spullen liggen die iets vertellen over de activiteiten daar. Barnsteen, kookpotten, voorraadpotten en ook ronde gewichten (donuts genoemd) voor weefgetouwen. Dat duidt op handel en nijverheid, mede ook door de vondst van relatief veel muntjes zoals zilveren sceatta’s en koperen tremisses. Zo blijkt maar weer, Oost is gebouwd op de fundamenten van hoveniers, ambachtslieden en handelaren.

Eerder werd tijdens graafwerkzaamheden een skelet gevonden, volgens een archeoloog 300 jaar oud. Dat leidt ie af uit de kop van een pijp die er naast lag. Detail: het rechterbovenbeen ontbreekt. Deze (allereerste) ‘Oostmens’ is uitgegraven en naar een specialist gebracht voor nader onderzoek. Eindstation zal het Utrechts Archeologisch Depot zijn. Zo eindig je na 300 jaar (goed verstopt) tóch nog buiten je geliefde Oost …

Op het Jeugdjournaal
Het Jeugdjournaal kwam op bezoek om de opgegraven schatten met eigen camera te aanschouwen. Bekijk het mooie filmpje dat ze later die dag op tv uitzonden.

Aline Barnhoorn woont in dit voormalige baanwachtershuisje langs de Oosterspoorbaan, gebouwd in 1875. Met het kenmerkende 48 op de gevels. Dat is niet het huisnummer, want dat is Zonstraat 1. De Hollandse IJzeren Spoorweg Maatschappij nummerde destijds al haar baanwachtershuisjes vanuit beginstation Hilversum tot aan eindpunt Lunetten. Dit was de 48ste spoorovergang. Aan het eind van Park Oosterspoorbaan staat nog een huisje met 52 erop.

Zelf opgeknapt
Aline vertelt dat ze huisje 48 in 1998 kocht. “Ik heb het in de loop der jaren met bescheiden middelen helemaal opgeknapt. De muren waren heel brak, dus in 2008 heb ik op aanraden van de schilder ter bescherming ook een coating aangebracht. Antraciet grijs, in combinatie met witte daklijsten. En de aanduiding 48 met roze achtergrond heb ik teruggebracht op de muren, want dat soort details waren lang geleden verloren gegaan. Ik krijg doorgaans veel positieve reacties van buurtgenoten en voorbijgangers voor het mooie aangezicht.

Erfgoed
Maar nu – na 12 jaar – staat afdeling Erfgoed op de stoep. Ik moet de coating verwijderen, want het blijkt gemeentelijk erfgoed. Het enige dat ik weet is dat bij aankoop de gemeente zei dat dit een van de eerste huizen was met spouwmuren. Die moesten behouden blijven, daar heb ik dus ook niks aan gedaan. Maar goed, de coating verwijderen is een dure grap. En de muren worden er alleen maar slechter van, en het huisje zeker niet mooier. Daarom ben ik blij dat ik steun krijg van Tussen Spoor en Singel, het bewonerscomité van het buurtje langs het Spoorwegmuseum.”

Buurt start petitie
En inderdaad, Evert van der Veen bevestigt dat zij zich inzetten voor hun buurgenoot: “Aline heeft met respect voor de historie het huisje prachtig en duurzaam opgeknapt. Het is een icoon in de buurt. En de gemeente toont zich hier een veelkoppig monster, want afdeling Duurzaamheid adviseert muurisolatie en zonnepanelen etc, terwijl Erfgoed dat weer ongedaan wil maken. Dat is voor Aline lastig. Daarom zijn we voor haar een petitie gestart om het huisje te behouden zoals het is.”

QQLQ
Oja, Aline, wat betekenen die letters QQLQ boven het raam? “In mijn tuin heb ik kippen en een haan. Als ik er niet ben, vraag ik buren om de haan in zijn hok te doen. Dan kukelt ie minder. QQLQ is dan de code die ik app, dan weten buren genoeg. Het is een oud grapje, maar voor voorbijgangers vaak een (onoplosbaar) puzzeltje.”

Foto boven: Aline voor haar huisje aan de Zonstraat – Arnoud Wolff
Foto beneden: het baanwachtershuisje nummer 14 – Arnoud Wolff