Elk jaar leggen leden van het 4 en 7 mei comité ter herdenking een krans bij het monument aan de Prinses Marijkelaan, de straat tussen het Wilhelminapark en het Rosarium. Op de groene plaquette staan de namen van tien buurtgenoten die in de ochtend van 7 mei 1945 omkwamen bij het zogenoemde Rosariumdrama’.

Op zoek naar Anton Mussert
Nederland viert op 5 mei 1945 de bevrijding van het Duitse bezetting, maar pas op 7 mei was Utrecht aan de beurt. Luttele uren voordat de bevrijders die dag via de Berekuil de stad zouden binnenrijden, trok een groep van dertien Binnenlandse Strijdkrachten (BS) richting de Maliebaan. Ze kwamen langs het huis van NSB-leider Mussert. Die woonde aan wat sinds 1954 de Prinses Marijkelaan heet, maar tijdens de bezetting de naam Nassaulaan droeg, gelijk het naburige Wilhelminapark tijdelijk Nassaupark heette.

Bloederig slagveld
De mannen hadden zich even daarvoor verzameld bij de drogisterij De Zwijger van Wim Thies op de Willem de Zwijgerstraat, tevens een illegaal wapendepot van het verzet. Via de Stadhouderslaan liepen ze richting het Rosarium. Plots klonk een geweerschot, nog altijd een mysterie door wie afgevuurd. Vervolgens begon een groep wachtende Duitse SS-soldaten vanuit het park gericht te schieten op de BS’ers. Ook het luchtafweergeschut op St Barbara begint te vuren (kogelgaten van de afzwaaiers zitten nog in de gevel van Stolberglaan nr 19). Tien leden van de BS overleden ter plekke, kansloos, twee wisten te ontkomen. Eén had simpelweg geluk: hij was onderweg achterop geraakt en daardoor de dans ontsprongen. Zo werd de omgeving rond het Rosarium luttele uren vóór de daadwerkelijke bevrijding een bloederig slagveld met fatale afloop voor tien buurtgenoten.

Over de precieze toedracht gaan vele verhalen de ronde. Bekijk bijvoorbeeld de reconstructievideo of lees de speech (2024) van 4 en 7 mei comité voorzitter Youri van Dorssen. Of lees de ingezonden reactie van een nabestaande.

Locatie: oorlogsmonument Rosarium