Mag ik jullie meenemen in het dierenrijk van Oost? Wat anders had je van de Partij voor de Dieren verwacht! Mijn eerste gevoel bij onze wijk is dat het een groene en diervriendelijke plek is. Er is niet alleen groen in parken, maar ook in veel tuinen. Dat laatste is helaas niet overal een feit. Tuinen verstenen in rap tempo en daar zijn dieren de dupe van. Maar ook wij ontnemen onszelf zoveel moois. Je wordt van groen namelijk vooral erg vrolijk.

Een paar voorbeelden: ongeveer een maand geleden zat ik in mijn tuin en hoorde wat ritselen in het struikgewas. nieuwsgierig ging ik erop af. Het was een prachtige kikker! Dezelfde dag nog vertelde mijn buurmeisje me vol ongeloof dat er een kolibrievlinder in haar tuin rondvloog. Daarnaast zoemt het hier ’s zomers van de wilde bijen en tref ik regelmatig een egeltje aan op zoek naar voedsel. Daar word ik heel blij van!

Vrolijk word ik ook van lopen langs de Kromme Rijn. Met een paar stappen mijn deur uit kan ik al genieten van eenden en waterhoenen en het vrolijk gefluit van merels langs de waterkant. Ik maak dan ook regelmatig een rondje Kromme Rijn in het weekend startend bij de brug bij de IBB en dan langs de rivier naar het stadion en terug. Een kleine dertig minuten, net het half uurtje beweging dat je per dag nodig hebt. Wat een luxe om even de geluiden en geuren van de stad achter je te laten en de natuur op te snuiven.

Nu we volop in de herfst zitten, kan ik tijdens die wandeling met mijn voeten door de bladeren sloffen. Wat is dat toch een leuk geluid. naast je eigen plezier zie je veel dieren tussen de vallende bladeren rondsnuffelen. Ik vind het dan ook tenenkrommend om iemand met een bladzuiger te zien die al die bladeren opzuigt … natuurlijk moeten stoepen en fietspaden veilig blijven. Maar waarom laten we de herfst niet z’n gang gaan langs de Kromme Rijn? Het komt op mij over alsof we als Nederlanders zijn doorgeslagen in de stad schoon houden. Laat de bladeren liggen. Die horen nu eenmaal bij de herfst. Laat kraaien daarin wroeten, muisjes en egels erin schuilen en honden erin dollen. Oost is groen, maar het kan altijd nog groener.

Eva van Esch (29 jaar) ging na haar studie werken bij de Partij voor de Dieren. In haar studententijd woonde ze in Oost. Sinds 2014 is ze raadslid.

Deze column verscheen in de krant van december 2015.