Dit is een bijzonder jaar. Zowel voor u, als voor ons, het Diakonessenhuis. Vorig jaar vierden we samen ons 175-jarig jubileum. Dat zou dit jaar door alle corona-maatregelen niet hebben gekund. De coronacrisis roept veel verdriet en ellende op. Maar door de crisis beseffen we ook hoe kwetsbaar we zijn en dat de enige oplossing is om er samen iets tegen te doen.

Deze crisis laat ons ervaren dat we lijden als we niet echt mens kunnen zijn. Doordat we afstand moeten houden en veel mensen alleen via een schermpje zien. Ook wij helpen nu een kwart van onze poliklinische patiënten via de telefoon of digitaal. Het werkt, maar toch voelen onze dokters en verpleegkundigen het gemis van het ‘normale’ contact. Want we willen dichtbij onze patiënten en hun naasten staan.

Ik ben ervan overtuigd dat we als buurtgenoten van Oost het verschil kunnen maken. Het verschil tussen een samenleving die angstig is en moppert, of een samenleving die trots is, open en hoopvol. Er gebeuren erg mooie dingen in onze wijk, zoals de samenwerking met bijvoorbeeld de huisartsen, wijkverpleging, fysiotherapeuten, het Gezondheidshuis en buurtprojecten als de AED’s en de buurtconciërge.

We willen uw buurtziekenhuis zijn, waar we u met de beste zorg behandelen als dat nodig is. Wij voelen ons thuis in deze mooie wijk en willen iedereen nogmaals hartelijk danken voor alle steunbetuigingen tijdens de eerste golf. Ik wens ik u allen het allerbeste en een goede gezondheid.

John Taks (1960) begon zijn loopbaan in de zorg als verpleegkundige en is sinds 2015 voorzitter van de Raad van Bestuur van het Diakonessenhuis.

Deze column verscheen in de Oostkrant van december 2020.