In 1970 ontdekte Jaap Pontier, een Utrechtse planologiestudent, dat er een dikke streep op de kaart liep op de plek van het landgoed Amelisweerd: de rijksweg A27. Die zou dwars door het bos worden aangelegd. Met studievrienden richtte hij de Werkgroep Amelisweerd op, die in maart 1971 een rapport publiceerde met een alternatieve weg via de rand van het bos i.p.v. er dwars doorheen. Na het aanbieden van 38.000 handtekeningen en een uitvoerige discussie met het Rijk en de gemeenteraad wordt het geplande traject inderdaad verschoven.

Betonnen bak
In 1975 komt Rijkswaterstaat echter met een nieuw technisch ontwerp waarvoor 155 meter kapbreedte nodig is. De Werkgroep Amelisweerd komt opnieuw met een alternatief: een betonnen bak, slechts 60 meter breed en dus minder bomenkap. Uiteindelijk keren steeds meer bewoners en ook de gemeenteraad Utrecht zich tegen de aanleg van een snelweg in welke vorm dan ook. Liever inzetten op fietsen en OV. Maar Rijkswaterstaat zet door.

De boom in
Na een succesvolle demonstratie in het najaar van 1978 bereiden de Vrienden van Amelisweerd een bosbezetting voor. Ook volgen er bezettingsacties en blokkades van zandtransporten. In september 1982, na opnieuw een demonstratie van 3.000 mensen, wordt het bos daadwerkelijk bezet. Demonstranten verschansen zich in boomhutten. Daarop besluit D66 minister Zeevalking, voormalig wethouder in Utrecht, om het bos per direct te kappen. Op vrijdag 24 september 1982 verklaart hij het bos tot verboden gebied en verjagen meerdere pelotons ME-ers de honderden bosbezetters. Terwijl een kort geding nog loopt, leggen bulldozers binnen enkele uren bijna 600 bomen plat.

Foto’s Het Utrechts Archief